در روز چهارشنبه 1281/7/1مطابق با 20 جمادی الثانی 1320 ه.ق. یعنی سالروز ولادت حضرت زهرا(س)، از سلاله پاک آن بانوی اطهر در شهرستان خمین مولودی پای به عرصه هستی نهاد که او را روح الله نام نهادند که بعدها به امام خمینی(س) مشهور شد.
در روز چهارشنبه اول مهر 1281 هجری شمسی مطابق با 20 جمادی الثانی 1320 ه.ق. یعنی سالروز ولادت حضرت زهرا(س)، از سلاله پاک آن بانوی اطهر در شهرستان خمین مولودی پای به عرصه هستی نهاد که او را روح الله نام نهادند که بعدها به امام خمینی(س) مشهور شد و با قیام الهی خویش سرنوشت ایران و جهان را دگرگون ساخت و از این پس نام ایشان در دفتر عدالت خواهان و ظلم ستیزان و مروجان اسلام ناب محمدی با درخشندگی بر دوام خواهد بود.
آنچه ذیلا می آید فرازهایی از زندگی حضرت امام خمینی(س) به قلم خود ایشان است:
بسمه تعالى
به حسب شناسنامه شماره 2744 تولد 1279 شمسى در خمین. اما در واقع 20 جمادى الثانى 1320 هجرى قمرى، تاریخ قطعى تولد 20 جمادى الثانى مطابق اول مهر 1281 شمسى است.
نام خانوادگى: مصطفوى
پدر: آقا مصطفى
مادر: خانم هاجر- دختر مرحوم آقا میرزا احمد مجتهد خوانسارى الاصل و خمینى المسکن. صدور در گلپایگان به وسیله صفرى نژاد رئیس اداره آمار ثبت گلپایگان.
در خمین در مکتبخانه مرحوم ملّا ابو القاسم تحصیل شروع و نزد مرحوم آقا شیخ جعفر و مرحوم میرزا محمد (افتخار العلماء) درسهاى ابتدایى، سپس در خلال آن نزد مرحوم حاج میرزا محمد مهدى (دایى) مقدمات شروع و نزد مرحوم آقاى نجفى خمینى منطق شروع و نزد حضرت عالى «1» ظاهراً «سیوطى» «2» و «شرح باب حادى عشر» «3» و منطق و مسلماً در «مُطَوّل» «4» مقدارى.
در اراک که سنه 1339 قمرى براى تحصیل رفتم نزد مرحوم آقا شیخ محمد على بروجردى «مطوّل» و نزد مرحوم آقا شیخ محمد گلپایگانى «منطق» و نزد مرحوم آقا عباس اراکى «شرح لمعه» «5» پس از هجرت به قم به دنبال هجرت مرحوم آیت اللَّه حاج شیخ عبد الکریم- رحمة اللَّه علیه- ظاهراً هجرت ایشان رجب 1340 قمرى بود، هجرت آیت اللَّه حائرى به قم، رجب 1340 و نوروز 1300 شمسى است- تتمه «مطوّل» را نزد مرحوم ادیب تهرانى موسوم به آقا میرزا محمد على و «سطوح» «6» را نزد مرحوم آقاى حاج سید محمد تقى خوانسارى مقدارى یا بیشتر نزد مرحوم آقا میرزا سید على یثربى کاشانى تا آخر «سطوح» و با ایشان به درس خارج مرحوم آیت اللَّه حائرى حاج شیخ عبد الکریم مىرفتیم و عمده تحصیلات خارج نزد ایشان بوده است و فلسفه را مرحوم حاج سید ابو الحسن قزوینى و ریاضیات، «هیئت»، «7» حساب نزد ایشان و مرحوم آقا میرزا على اکبر یزدى «8» و عمده استفاده در علوم معنوى و عرفانى نزد مرحوم آقاى آقا میرزا محمد على شاهآبادى بوده است. پس از وفات مرحوم آقاى حائرى با عدهاى از رفقا بحث داشتیم تا آنکه مرحوم آقاى بروجردى- رحمه اللَّه- به قم آمدند براى ترویج ایشان به درس ایشان رفتم و استفاده هم نمودم و از مدتها قبل از آمدن آقاى بروجردى عمده اشتغال به تدریس «معقول» «9» و «عرفان» و سطوح عالیه اصول و فقه بود. پس از آمدن ایشان به تقاضاى آقایان مثل مرحوم آقاى مطهرى به تدریس خارج فقه مشغول شدم و از علوم عقلیه بازماندم و این اشتغال در طول اقامت قم و مدت اقامت نجف مستدام بود، و پس از انتقال به پاریس از همه محروم و به امور دیگر اشتغال داشتم که تا کنون ادامه دارد.
نام عیال این جانب خدیجه ثقفى معروف به «قُدس ایران» متولد 1292 شمسى، صبیه حضرت آقاى حاج میرزا محمد ثقفى تهرانى. تاریخ ازدواج 1308، فرزند اول:
مصطفى، متولد 1309 شمسى، سه دختر در قید حیات با یک پسر: احمد متولد 1324، دختران به ترتیب سن: صدیقه، فریده، فهیمه، سعیده و بعد از احمد: لطیفه، آخرین فرزند در حیاتِ احمد.
روز تولد حضرت فاطمه (س) مصادف با بیستم جمادی الثانی سال دوم بعثت می باشد. روز تولد حضرت فاطمه را روز بزگداشت مقام مادر و روز زن می نامند.
در مورد روز تولد حضرت فاطمه (س) در بین علماى اسلام اختلاف است. لیکن در بین علماى امامیه مشهور است که آن حضرت در روز جمعه بیستم ماه جمادى الثانى سال پنجم بعثت تولد یافته است.
روز تولد حضرت فاطمه (س)
در روایتی آمده که حضرت فاطمه (س) در بیست جمادی الثانی سال دوم بعثت که جمعه بود، متولد شد. امام رضا (ع) فرموده رسول خدا (ص) فرمود: «وقتی به معراج رفتم، جبرئیل دستم را گرفت و مرا به بهشت برد و به من خرما تعارف کرد. من نیز خوردم و آن خرماها به نطفه بدل شد. وقتی به زمین برگشتم با همسرم خدیجه خلوت کردم و او به فاطمه آبستن شد. به همین دلیل فاطمه حوریه انسان نماست و من هرگاه مشتاق توی بهشت می شوم، دخترم را بو می کنم.»
محل تولد حضرت فاطمه (س)
مکان تولد حضرت زهرا (س) در شهر مکه و در خانه خدیجه بوده است. این خانه در محلهاى است که در گذشته به آن «زقاق العطارین» یعنى کوچه عطارها مى گفتند. رسول خدا (ص) تا هنگام هجرت، در آن خانه ساکن بود. خانه مبارکى که بارها در آن فرشته وحى بر پیامبر (ص) نازل گردید. این خانه بعدها به صورت مسجد در آمد و از آنجا که محل نزول وحى و بخشى از قرآن، زیستگاه پیامبر (ص) و مکان تولد حضرت زهرا (س) بود، در نظر عموم مسلمین ارزش معنوى و قداستى خاص داشت. از این رو بارها در طول تاریخ همزمان با تعمیر و توسعه مسجد الحرام، نسبت به مرمت بناى آن اقدام کردند.
چگونگى تولد حضرت فاطمه (س)
وقتی حضرت خدیجه با رسول خدا ازدواج کرد، زنان مکه او را ترک کردند. هیچ یک از زنان مکه به او سر نمی زدند و حتی به او سلام هم نمی دادند. خدیجه از تنهایی خود ناراحت شد و از این ناراحتی هراسان شده بود. او وقتی به فاطمه باردار شد، فاطمه از داخل رحم با مادرش حرف می زد و به او آرامش می داد. خدیجه این مطلب را از پیامبر (ص) پنهان کرد. روزی رسول خدا متوجه شد و به خدیجه فرمود: جبرئیل به من گفته، آنچه در رحم داری دختر است و فرزندانش هم پاک و پاکدامنند.
مدت زیادی نگذشته بود که حضرت خدیجه سراغ زنان قریش و بنی هاشم رفت و گفت: «مثل همه زنان که در هنگام زایمان از یکدیگر مراقبت و پرستاری می کنند مرا هم پرستاری کنید.» آنها پیغام دادند چون حرف ما را گوش ندادی و با محمد یتیم ابوطالب در حالی که فقیر بود ازدواج کردی نمی توانیم از تو پرستاری کنیم.
خدیجه از این پاسخ رنجیده خاطر گشت، اما در یکى از همین روزها در حالى که او همچنان در بستر آرمیده بود، چهار زن گندمگون و بلندبالا مشاهده نمود که بر او وارد شدند. خدیجه که از دیدن آنان در هراس شده بود به تکاپو افتاد اما یکى از زنان او را آرام نمود و گفت:
«اى خدیجه! اندوهگین و هراسناک مباش، ما از جانب خدا به سویت آمدهایم و خواهران تو هستیم، من ساره همسر ابراهیم خلیلم و این آسیه همسر فرعون است و آن یکى مریم دختر عمران و چهارمین ما صفورا دختر شعیب است.»
در این هنگام چهار زن در چهار سوى خدیجه (س) قرار گرفتند و حضرت خدیجه (س) حمل خود را بر زمین نهاد و نورى از او ساطع گردید که شرق و غرب عالم پرتوافکن شد.
نورى که به خانه هاى مکه راه یافت و همه را در حیرت فرو برد. پس از آن ده فرشته همراه با طشت و ابریقى مملو از آب کوثر از آسمان فرود آمدند. آن بانویى که در پیش روى خدیجه قرار داشت مولود را با آن آب شستشو داده و جامه که از شیر سفیدتر و از عنبر خوشبوتر بود بیرون آورد. با یکى تن مولود را پوشاند، و دیگرى را مقنعه او قرار داد آن گاه دست خود را بر لبان کودک نهاد و او را به سخن گفتن وادار نمود، فاطمه دهان گشود و چنین فرمود: «اشهد ان لا اله اللَّه و اشهد ان محمد رسولاللَّه سیدالانبیاء و ان بعلى سیدالاوصیاء و ولدى سادة الاسباط.»
آن گاه یکایک بانوان را سلام داده به نامشان خواند. آنها هم با رویى گشاده مولود فرخنده را مورد ملاطفت قرار دادند. حوریان بشارت تولد او را به آسمانها بردند. در آسمان از یمن قدوم او نورى پدیدار آمد و ساطع گردید که تا آن زمان سماواتیان چنین نورى را رؤیت ننموده بودند.
بانوان خدیجه را شادباش گفته از میمنت و مبارکى و طهارت نسلش سخنها گفتند. خدیجه با سرورى زایدالوصف کودک را در آغوش کشید و با دنیایى امید و آرزو پستان در دهان او گذارد.
ازدواج حضرت فاطمه (س)
بنابر روایتی وقتی حضرت زهرا (س) متولد شد، پنج سال از بعثت نبی مکرم اسلام(ص) و سه سال از شب معراج می گذشت. ایشان هشت سال با پدر بزرگوارش در مکه بود و سپس با او به مدینه هجرت کرد. یک سال از ورود ایشان به مدینه می گذشت که با حضرت علی (ع) ازدواج کرد. وقتی پدرش از دنیا رفت، ایشان هیجده ساله بود و بعد از پیامبر اعظم (ص) هفتاد و دو روز بیشتر زندگی نکرد.
نام های حضرت فاطمه (س)
حضرت فاطمه (س) 9 اسم دارد که از نام های خداوند گرفته شده است که عبارتند از فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، مرضیه، محدثه، زهرا.
104 لقب برای حضرت فاطمه جمع آوری شده فاطمه یعنی کسی که از هر شری جدا شده باشد. اگر امیرالمومنین نبود تا با فاطمه ازدواج کند برای فاطمه همسری بر روی زمین پیدا نمی شد.
روز تولد حضرت فاطمه (س) مصادف با بیستم جمادی الثانی سال دوم بعثت می باشد. روز تولد حضرت فاطمه را روز بزگداشت مقام مادر و روز زن می نامند.
در مورد روز تولد حضرت فاطمه (س) در بین علماى اسلام اختلاف است. لیکن در بین علماى امامیه مشهور است که آن حضرت در روز جمعه بیستم ماه جمادى الثانى سال پنجم بعثت تولد یافته است.
روز تولد حضرت فاطمه (س)
در روایتی آمده که حضرت فاطمه (س) در بیست جمادی الثانی سال دوم بعثت که جمعه بود، متولد شد. امام رضا (ع) فرموده رسول خدا (ص) فرمود: «وقتی به معراج رفتم، جبرئیل دستم را گرفت و مرا به بهشت برد و به من خرما تعارف کرد. من نیز خوردم و آن خرماها به نطفه بدل شد. وقتی به زمین برگشتم با همسرم خدیجه خلوت کردم و او به فاطمه آبستن شد. به همین دلیل فاطمه حوریه انسان نماست و من هرگاه مشتاق توی بهشت می شوم، دخترم را بو می کنم.»
محل تولد حضرت فاطمه (س)
مکان تولد حضرت زهرا (س) در شهر مکه و در خانه خدیجه بوده است. این خانه در محلهاى است که در گذشته به آن «زقاق العطارین» یعنى کوچه عطارها مى گفتند. رسول خدا (ص) تا هنگام هجرت، در آن خانه ساکن بود. خانه مبارکى که بارها در آن فرشته وحى بر پیامبر (ص) نازل گردید. این خانه بعدها به صورت مسجد در آمد و از آنجا که محل نزول وحى و بخشى از قرآن، زیستگاه پیامبر (ص) و مکان تولد حضرت زهرا (س) بود، در نظر عموم مسلمین ارزش معنوى و قداستى خاص داشت. از این رو بارها در طول تاریخ همزمان با تعمیر و توسعه مسجد الحرام، نسبت به مرمت بناى آن اقدام کردند.
چگونگى تولد حضرت فاطمه (س)
وقتی حضرت خدیجه با رسول خدا ازدواج کرد، زنان مکه او را ترک کردند. هیچ یک از زنان مکه به او سر نمی زدند و حتی به او سلام هم نمی دادند. خدیجه از تنهایی خود ناراحت شد و از این ناراحتی هراسان شده بود. او وقتی به فاطمه باردار شد، فاطمه از داخل رحم با مادرش حرف می زد و به او آرامش می داد. خدیجه این مطلب را از پیامبر (ص) پنهان کرد. روزی رسول خدا متوجه شد و به خدیجه فرمود: جبرئیل به من گفته، آنچه در رحم داری دختر است و فرزندانش هم پاک و پاکدامنند.
مدت زیادی نگذشته بود که حضرت خدیجه سراغ زنان قریش و بنی هاشم رفت و گفت: «مثل همه زنان که در هنگام زایمان از یکدیگر مراقبت و پرستاری می کنند مرا هم پرستاری کنید.» آنها پیغام دادند چون حرف ما را گوش ندادی و با محمد یتیم ابوطالب در حالی که فقیر بود ازدواج کردی نمی توانیم از تو پرستاری کنیم.
خدیجه از این پاسخ رنجیده خاطر گشت، اما در یکى از همین روزها در حالى که او همچنان در بستر آرمیده بود، چهار زن گندمگون و بلندبالا مشاهده نمود که بر او وارد شدند. خدیجه که از دیدن آنان در هراس شده بود به تکاپو افتاد اما یکى از زنان او را آرام نمود و گفت:
«اى خدیجه! اندوهگین و هراسناک مباش، ما از جانب خدا به سویت آمدهایم و خواهران تو هستیم، من ساره همسر ابراهیم خلیلم و این آسیه همسر فرعون است و آن یکى مریم دختر عمران و چهارمین ما صفورا دختر شعیب است.»
در این هنگام چهار زن در چهار سوى خدیجه (س) قرار گرفتند و حضرت خدیجه (س) حمل خود را بر زمین نهاد و نورى از او ساطع گردید که شرق و غرب عالم پرتوافکن شد.
نورى که به خانه هاى مکه راه یافت و همه را در حیرت فرو برد. پس از آن ده فرشته همراه با طشت و ابریقى مملو از آب کوثر از آسمان فرود آمدند. آن بانویى که در پیش روى خدیجه قرار داشت مولود را با آن آب شستشو داده و جامه که از شیر سفیدتر و از عنبر خوشبوتر بود بیرون آورد. با یکى تن مولود را پوشاند، و دیگرى را مقنعه او قرار داد آن گاه دست خود را بر لبان کودک نهاد و او را به سخن گفتن وادار نمود، فاطمه دهان گشود و چنین فرمود: «اشهد ان لا اله اللَّه و اشهد ان محمد رسولاللَّه سیدالانبیاء و ان بعلى سیدالاوصیاء و ولدى سادة الاسباط.»
آن گاه یکایک بانوان را سلام داده به نامشان خواند. آنها هم با رویى گشاده مولود فرخنده را مورد ملاطفت قرار دادند. حوریان بشارت تولد او را به آسمانها بردند. در آسمان از یمن قدوم او نورى پدیدار آمد و ساطع گردید که تا آن زمان سماواتیان چنین نورى را رؤیت ننموده بودند.
بانوان خدیجه را شادباش گفته از میمنت و مبارکى و طهارت نسلش سخنها گفتند. خدیجه با سرورى زایدالوصف کودک را در آغوش کشید و با دنیایى امید و آرزو پستان در دهان او گذارد.
ازدواج حضرت فاطمه (س)
بنابر روایتی وقتی حضرت زهرا (س) متولد شد، پنج سال از بعثت نبی مکرم اسلام(ص) و سه سال از شب معراج می گذشت. ایشان هشت سال با پدر بزرگوارش در مکه بود و سپس با او به مدینه هجرت کرد. یک سال از ورود ایشان به مدینه می گذشت که با حضرت علی (ع) ازدواج کرد. وقتی پدرش از دنیا رفت، ایشان هیجده ساله بود و بعد از پیامبر اعظم (ص) هفتاد و دو روز بیشتر زندگی نکرد.
نام های حضرت فاطمه (س)
حضرت فاطمه (س) 9 اسم دارد که از نام های خداوند گرفته شده است که عبارتند از فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، مرضیه، محدثه، زهرا.
104 لقب برای حضرت فاطمه جمع آوری شده فاطمه یعنی کسی که از هر شری جدا شده باشد. اگر امیرالمومنین نبود تا با فاطمه ازدواج کند برای فاطمه همسری بر روی زمین پیدا نمی شد.
آیا
می دانید بعد از ظهور حضرت مهدی (عج) چه اتفاقاتی رخ می دهد ؟ در قرآن و
روایات ائمه از رخدادهای پیش بینی شده و چگونگی حکومت امام زمان (عج) تا
شهادت ایشان گفته شده است.
پیامبر
اکرم (ص) و انبیای گذشته همگی به ظهور مهدی موعود بشارت داده اند که دنیا
در آخرالزمان تحت حکومت واحده قرار می گیرد و اسلام شرق و غرب عالم را فرا
می گیرد، قانون، قانون خدا می شود، حاکمیت مخصوص خداوند متعال می شود.
اما آیا می دانید بعد از ظهور حضرت مهدی (عج) چه اتفاقاتی می افتد و از زمان ظهور تا شهادت آن حضرت چه رخ می دهد؟ در این بخش از نمناک به رخ دادهایی پیش بینی شده بعد از ظهورامام زمان (عج) خواهیم پرداخت.
بعد از ظهور چه خواهد شد؟
بعد از ظهور امام زمان چه اتفاقی می افتد؟
یکی
از تحولات جهان حرکت و سیر جهان ماده به سوی عالم غیب و بازگشت انسان به
سوی خدا و رویاروئی انسان با قدرت او و یا رفتن به سوی ملاء اعلی و آخرت است که قرآن و معارف اسلامی از آن پرده برداشته اند .
در
قرآن و کتاب ادیان دیگر آمده است که رستاخیز و قیامت مقدمات و نشانه هایی
در پی دارد که یکی از این نشانه ها پیش از برپائی رستاخیز و قیامت حکومت
مهدی ـ علیه السلام آخرین منجی بشریت است که تمام انبیاء الهی ظهور او را
بشارت داده اند.
ظهور حضرت مهدی (عج) مقدمه ای بر راهیابی به سوی جهان آخرت
و البته قبل از برپایی قیامت است.در بسیاری از روایات آمده است است که عده
ای از پیامبران و امامان بعد از مهدی ـ علیه السلام ـ رجعت کرده و حکمرانی
می کنند . اعتقاد به رجعت یک امر روشن و غیر قابل انکاراست که در روایات
بسیار موثقی بدان اشاره شده است.
روایاتی راجع به وقایع پس از ظهور امام زمان (عج)
طبق فرمایش امام صادق علیه السلام پس از حکومت حضرت مهدی
، حکومت یازده مهدی دیگر، آغاز می گردد همانطور که ایشان فرمودند :«همانا
بعد از قائم، یازده مهدی از فرزندان حسین ـ علیه السلام ـ از ما اهل بیت
اند».[2]
به دلیل وجود برخی ابهاماتی که در کیفیت رجعت و حکومت امامان پس از ظهور موعود وجود دارد نمی توان به طوریقین درباره حوادث و پیش آمدهای آن اظهار نظر نمود . از امور و حوادث پس از حکومت حضرت مهدی -علیه السلام ـ و در آستانه و همزمان با رجعت حکومت یازده مهدی از اولاد امام حسین
است که در برخی از روایات به آن اشاره شده است اما هیچ گونه توضیح و
تفصیلی درباره آن امامان وجود ندارد . آنچه می توان از ویژگی این بزرگواران
گفت این است که آنها افراد وارسته و شایسته ای هستند که چنین لیاقتی
دارند.
درباره
شهادت امام زمان (علیه السلام) دو دسته روایات وجود دارد که در برخی به
وفات حضرت و در برخی دیگر به شهادت آن حضرت اشاره شده است. این روایات
عبارتند از :
روایات دسته اول:
1.یکی
از معتبرترین روایات که درباره وفات حضرت مهدی بعد از حکومتش می باشد
فرموده امام صادق (ع) است که تفسیری است از آیه «ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ
الْکَرَّهَ عَلَیْهِمْ»[3] امام صادق (ع) می فرماید:مراد، زنده شدن امام حسین ـ علیه السّلام ـ با اصحاب خود در عصر امام زمان است در حالیکه کلاه خودهای طلائی بر سر دارند و به مردم رجعت امام حسین ـ علیه السّلام ـ و یارانش را اطلاع می دهد تا مؤمنان به شک و تردید نیفتند.
این
در حالی است که حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ در میان مردم حضور دارد.
هنگامی که مردم امام حسین ـ علیه السّلام ـ را به خوبی شناختند و به او
ایمان پیدا کردند، مرگ حضرت حجّت ـ علیه السّلام ـ فرا می رسد و امام حسین،
غسل و حنوط و کفن و خاک سپاری حضرت را برعهده می گیرد زیرا که امام را جز امام، غسل نمی دهد»[4].
غسل و کفن حضرت حجت توسط امام حسین (ع)
2.یکی
دیگر از روایاتی که از امام صادق به وفات حضرت مهدی (عج) اشاره می کند این
فرموده ایشان در جواب به این سوال است که:اولین کسی که به دنیا رجعت خواهد
کرد چه کسی است؟ می فرماید:اولین رجعت کننده به دنیا، امام حسین است که پس
از رجعت او و یارانش در حالیکه هفتاد پیامبر نیز او را همراهی می کنند،
حضرت قائم (عج) انگشترش را به امام حسین واگذار می کند و چشم از جهان فرو
می بندد امام حسین ـ علیه السّلام ـ نیز تجهیز، غسل و کفن و دفن حضرت را
برعهده می گیرد»[5].
دسته دوم:
دومین روایات آن دسته هستند که به شهادت همه معصومین و حضرت مهدی (عج) اشاره دارند:
امام حسن مجتبی
ـ علیه السّلام ـ می فرماید:و الله لقد عهد الینا رسول الله ـ صلّی الله
علیه و آله و سلّم ـ ان هذا الامر علیکم اثنا عشر اماماً من ولد علی و
فاطمه، ما منا الامسموم او مقتول»[6] به خدا سوگند رسول خدا این عهد و وعده
را به ما داده است که امر امامت را دوازده تن از فرزندان علی ـ علیه
السّلام ـ و فاطمه ـ علیها السّلام ـ به دست خواهند گرفت و هیچ کدام از ما
نیست مگر اینکه یا به وسیله سم و یا با کشتن، شربت شهادت خواهند نوشید.
اولین رجعت کننده به دنیا پس از ظهور مهدی کیست؟
2-3٫همچنین
فرموده گرانقدری از امام صادق ـ علیه السّلام ـ و امام رضا ـ علیه السّلام
ـ وجود دارد که به شهادت همه امامان اشاره دارد:«ما منا الامسموم او
مقتول»[7] هیچ یک از ما نیست مگر اینکه مسموم و یا مقتول می باشد.
بر اساس احادیث امام حسن
و امام صادق و امام رضا علیها السلام علمای شیعه روایات دال بر شهادت را
ترجیح داده اند و همگی به شهادت رسیدن این حضرت را قبول دارند همچنین مرحوم
علامه مجلسی در بحارالانواردر این باره نوشته است که «انهم ـ علیهم
السّلام ـ لا یموتون الا بالشهاده»[9]؛ این بزرگواران نمی میرند مگر با
شهادت.
بعد از ظهور امام زمان چگونه به شهادت میرسند؟
در
برخی از منابع شیعیان فقط یک روایت درباره چگونگی شهادت امام عصر وجود
دارد اما این روایت موثق نیست و در منابع معتبر شیعی نقل نشده است . در این
روایت نقل شده قاتل حضرت زنی به نام سعیده از طایفه بنی تمیم و دارای
محاسن و ریش شبیه مردان است که هنگام عبور حضرت، از بالای بام سنگی را به
سوی حضرت پرتاب می کند و حضرت را به شهادت می رساند[11]اما این روایت معتبر
نیست وکیفیت و نحوه شهادت آن حضرت چندان روشن نمی باشد.
به شهادت رسیدن حضرت مهدی توسط یک زن
اولین قبری که بعد از ظهور شکافته می شود قبر کیست؟
امام
صادق ـ علیه السّلام ـ می فرماید:«اولین کسی که قبر او شکافته می شود و به
سوی دنیا باز می گردد، حسین بن علی ـ علیه السّلام ـ است.»[11] و در جای
دیگر که اشاره به طولانی بودن حکومت امام حسین در عصر رجعت دارد ، می
فرماید:«نخستین فردی که به دنیا باز می گردد، حسین بن علی است پس حکومت می
کند تا وقتی که در اثر پیری ابروان او بر چشمانش می افتد.»[12]
جابر
در روایتی از امام باقر ـ علیه السّلام ـ می فرماید :امام حسین (ع ) در
روز عاشورا پیش از شهادتش درباره رجعت خود و یارانش اینگونه سخن گفت:«بشارت
باد شما را به خدا قسم اگر این قوم ما را بکشند، ما نخستین کسانی هستیم که
نزد پیامبرمان باز می گردیم و تا مدتی که خدا بخواهد توقف خواهیم کرد، آن
گاه من اولین کسی هستم که قبرش شکافته می شود و ناگهان از قبر خارج می شوم،
در حالی که امیر المؤمنین نیز از قبرش خارج شده و مهدی ما نیز قیام نموده
است.»[13]
این روایت به رجعت امام حسین و امیر المؤمنین
همزمان با قیام مهدی موعود (عج) اشاره دارد.در روایت دیگر امام صادق ـ علیه
السّلام ـ می فرماید:«امام حسین ـ علیه السّلام ـ همراه با شهدای کربلا و
هفتاد پیامبر، بازگشت می نماید. رو می آورد به سوی دنیا امام حسین همراه با
کسانی که با وی به قتل رسیده بودند و همراهی می کنند او را هفتاد پیامبری
که با موسی بن عمران مبعوث شدند. آن وقت حضرت قائم انگشترش را به او می
سپارد.»[14]
قبر امام حسین (ع) اولین قبری که در قیامت شکافته می شود
به
محض ورود میت به قبر ، شب اول قبر آغاز می شود که ممکن است تحمل همان سختی
های اولیه ، جهت آشنایی با جهان آخرت ، پذیرفتن حقایق هولناکی چون حساب و
کتاب ،نکیر و منکر ،برزخ و قیامت و... باشد.
انسان پس از مرگ وارد عالمی می شود به نام«عالم برزخ» حیات برزخ
و حقیقت باطن همین عالم دنیاست. دنیا ظاهری دارد و باطنی، ظاهر دنیا که
بدان عالم مُلک گفته می شود همین دنیای مادی که ما در آن زندگی می کنیم که
خصوصیات خاص خودش را دارد(مکان، زمان، مادی بودن...) همین دنیا باطنی دارد
که بعضی خصوصیات عالم دنیا را داراست. مثلاً شکل و اندازه و رنگ و بو در آن
عالم هم وجود دارد و لکن ماده در آنجا نیست. صورت مردمان برزخی رنگ و اندازه مشخصی دارد و در آنجا خوشحالی و مسرّت و غضب و نگرانی هست در آ نجا نور هست و لکن آنجا ماده نیست
در
بعضی از روایات از همین حیات برزخی به«عالم قبر» تعییر شده است. در روایتی
است که از امام صادق ـ علیه السّلام ـ پرسیدند:برزخ چیست آن حضرت
فرمود:قبر از هنگام مرگ آدمی است تا روزی که قیامت می شود
پس مراد از
قبر در بعضی روایات این گودال خاکی که بدن میت در آن جا می گیرد، نیست
بلکه باطن همین قبر مراد است که همان عالم برزخ است از آنجایی که قبر خاکی
جایگاه و محل استقرار بدن جسمانی است و عالم برزخ نیز جایگاه استقرار روح انسان است به عالم برزخ عالم قبر نیز گفته می شود.
در
روایت مفصّلی است از حضرت امیرالمؤمنین که آن حضرت در وصف مرگ انسان و
انتقال او به قبر و شاهدات او در قبر توضیحاتی می فرماید که ما به قسمتی از
آن اشاره می کنیم، در بخشی که مربوط به مرگ مؤمنان و مشاهدات آنان است این
چنین می فرماید:... او می شناسد کسی را که او را غسل
می دهد و قسم می دهد افرادی را که جنازة او را حمل می کنند که به سرعت
ببرند و زودتر به خاک بسپارند و وقتی که او را وارد در قبرش می کنند دو
مَلَک به نزد او می آیند و آن دو، دو فرشتة بازپرسی و باز جوئی کننده از
عقائد و کردار او هستند ...
با توجه به نکات گفته شده و این بخش از روایت حضرت امیرالمؤمنین می توانیم نتیجه می گیریم که شب اول قبری
که در روایات ما برای اموات ذکر شده و شرح حال آنها در قبر می باشد مراد
شب اولی که ما به حساب دنیایی می سنجیم نیست یعنی این چنین نیست که اگر
قسمتی را صبح دفن کنند حتما 10 یا 12 ساعت باید بگذرد تا شب هنگام شود
آنگاه فرشتگان پرس و جو بیایند و از او سؤالاتی بنمایند بلکه به محض دفن
شدن فرشتگان بازپرس به سراغ میت می آیند چرا که عالم برزخ شب و روزی چون
عالم دنیا ندارد و اگر شبی برای میّت ذکر شده است، شاید شب برای او مشتمل
می شود درست شبیه حالت خواب که آدم در خواب می بیند در شبی هولناک را می
گذراند و حال آنکه در وسط روز خوابیده است همانگونه که در وسط روز انسان
خواب شب تار را می بیند، همین طور است که انسان را در روز دفن می کنند و
همان لحظه شب اول قبر او باشد در حقیقت میت در عالم قبر و برزخ شب
برای او نمایان می شود در این روایت هم آمده به محض دفن کردن میت فرشتگان
بازپرس به سراغ میت می آیند. البته شب اول قبر تنها برای کسانی نیست که
دفن می شوند حتی کسانی هم که بدنشان دفن نمی شود، باز عذاب قبر دارند سؤال
قبر دارند شب اول قبر هم خواهند داشت وقتی قبر را به معنی عالم برزخ گرفتیم
و شب آنجا را هم، مخصوص به وضع آنجا دانستیم لذا لازم نیست تا حتماً میت
دفن شود آنگاه مراسم شب اول قبر برزخ صورت پذیرد
شب اول قبر انسان چگونه است؟
و
امّا پرسش نهایی که مربوط به تأثیر دعا و یا خیرات بر آن میت است باید در
جواب بگوئیم آنچه که از روایات استفاده می شود این است که هر آنچه برای
اموات صورت می پذیرد به گونه ای به آنها می رسد.
از امام صادق
منقول است:که بسا باشد که میّت در تنگی و شدّتی بوده باشد و حق تعالی به او
وسعت دهد و تنگی را از او بردارد پس به او گویند که این فرح که تو را روی
داد به سبب نمازی است که فلان برادر مؤمن برای تو کرد
در روایت دیگری است که حضرت فرمود: نماز
و روزة و حجّ و تصدّق و سایر اعمال خیر و دعا و ثواب آن اعمال برای کسی که
آن اعمال را انجام داده و برای مرده هر دو نوشته می شود و وارد قبر او می
شود
آیا دعا و خیرات از طرف زنده ها موجب کاهش عذاب قبر شخص مرده می شود؟ و اصولاً چه چیزهای موجب افزایش یا کاهش عذاب قبر می شود؟
آنچه
به درجة اول مایة نجات و رهایی از عذاب قبر می شود، کارهای نیک و گفتار
پسندیده ای است که انسان در طول حیات خود انجام داده است، اما پاسخ پرسش
نخست این است که در مواردی شرع مقدس سرنوشت اموات را بوسیله ی کارهای نیک
یابد دیگران قابل تغییر معرفی کرده است.
در یک قانون کلی حدیث می
فرماید:هر کسی سنت و روش نیکی بنیاد گذارد برای او ثواب هر کسی که به آن
عمل کند می رسد و هر کسی سنت و روش بدی بنیاد نهد برای او گناه و عقابی هر
کسی که به آن عمل کند می رسد.
پیامبرـ صلّی الله علیه و آله ـ
فرمود:روزی حضرت عیسی ـ علیه السّلام ـ از کنار قبری گذشت که صاحب آن در
عذاب بود، سال بعد نیز گذر کرد ولی از عذاب صاحب قبر خبری نبود، سبب را از
خداوند پرسید، وحی آمد که از این میّت فرزندی صالحی به بلوغ رسید و برای
مردم راهی درست کرد و یتمی را پناه داد به برکت آن از پدر گذشتیم
و
نیز درباره بهبودی سرنوشت اموات می گوید:هرگاه کسی به نیّت وجه الله نذری
کند تا ثوابش برای میتی باشد چنین نذری مفید و وفاء به آن لازم است
بنابر احادیث صحیح و مشهور صدقه دادن بازماندگان برای اموات سودمند است. در
روایتی صحیحة سعد از پیامبرـ صلّی الله علیه و آله ـ می پرسد، آیا صدقه
دادنِ من برای روح مادرم سودی دارد؟ پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ
فرمود:بلی
زیارت اهل قبور مستحب و سفارش شده است همچنین دعا و
قرآن خواندن برای میّت مفید است. زیارت اهل قبور در روزهای جمعه موجب می
شود امواتی که در تنگی و تنگناه باشند در فراخی قرار گیرند. امام صادق ـ
علیه السّلام ـ فرمود:هرگاه شخصی به نیّت میتی صدقه دهد، خداوند جبرئیل را
فرمان می دهد که این هدیه را به قبر او برساند[11] و نیز فرمود:بواسطة
نمازی که برای میت خوانده می شود تنگی قبر او به فراخی تبدیل می شود.
ابن
عباس در روایتی از رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل می کند:خواندن
سورة«تبارک الملک» بر سر قبر میت مایة نجات از عذاب قبر است.
از
کتاب دعوات قطب راوندی نقل شده است که؛ هرگاه میتی دفن شد، بر قبر او سه
بار این جمله را بخوانند، خداوند عذاب را از او تا روز دمیده شدن صور برمی
دارد، اللهم انی اسئلک بحق محمد و آل محمد ان لا تغذب هذا المیت.
رسول
اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ و پس از خاکسپاری دختر گرامی خود(رقیه) با
چشم گریان فرمود:از خدای سبحان خواستم عذاب قبر را از او بردارد و خداوند
او را بخشید. پس دعا مؤثر است.
زمانی
که انسان می میرد روح او کاملا از بدنش جدا می شود که در این لحظه
اتفاقاتی برای او می افتد و در هنگام مرگ با دیدن بعضی چیزها به پایان عمر
خود پی می برد.
بسیاری از ما درباره لحظه مرگ و جان دادن صحبتهایی را شنیده ایم و فرا رسیدن آن لحظه و اتفاقاتی که قرار است برایمان پیش آید ، خوف و وحشت داریم . در لحظه مرگ
برخی از واقعیت ها که در زمان حیات، بر انسان پوشیده است ، بر او آشکار می
شود؛ زیرا در آن زمان که آدمی از مرز دنیا می گذرد، فرشته مرگ را می بیند
و در آستانه جهان غیب قرار می گیرد. در این بخش از نمناک شما را با اتفاقاتی که لحظه مرگ می افتد آشنا می کنیم.
هنگام مرگ چه اتفاقی می افتد؟
آدمی در لحظه جان دادن چه می بیند؟
در
لحظه مرگ رابطه انسان با اطرافیان و اطرافیانش با وی قطع می شود؛ نه محتضر
می تواند مشاهدات خود را برای آنان بگوید و آنچه بر وی می گذرد، توضیح دهد
و نه اطرافیان قادرند به اطلاعات و مشاهدات محتضر پی ببرند و از چگونگی
حالش آگاهی یابند و برخی از واقعیت ها در زمان حیات، بر انسان پوشیده است و
لحظه مرگ، بر او آشکار می شود.
مشهودات اهل ایمان و کفر
در لحظه مرگ به اعمال آن ها بستگی دارد؛ اهل ایمان و عمل صالح از کرامات
حق تعالی بهره مند می شوند و مناظر مطبوع و دلپذیر را می بینند ولی اهل کفر
و نفاق به اندازه حظّ و بهره خود و آنچه در دار دنیا کسب نموده اند، آثار
غضب و قهر الهی را مشاهده می کنند.
فرشته ملک الموت
انسان ها در هنگام مرگ بعضی چیزها مثل شیطان و فرشتگان برایش متمثل می شود. محتضر در لحظه ای که ملک الموت و جهان ناآشنای پس از مرگ
می بیند ، در می یابد که زندگی دنیایش پایان یافته و در این موقع، بسیار
نگران و مضطرب می شود و فشار روحی زیادی بر او وارد می شود. انسان نیکوکار
فرشتگان قبض روح را به شکل خوب و همراه با بشارت، سلام و تحیت مشاهده می
کند اما اگر کافر، ظالم و ستمکار باشد، فرشتگان را بیم دهنده و با چهره های
ترسناک می بیند.
چهره ی ترسناک فرشته ملک الموت برای کافران
فرشتگان ثبت اعمال
هر انسانی پس از مرگ، فرشتگان ثبت اعمال را می بیند و بلافاصله از وضع خود آگاه می شود و می فهمد آیا بهشتی و اهل سعادت است یا جهنمی و اهل عذاب می باشد. یکی دیگر از مشهودات محتضر در اولین مراحل انتقال، فرشتگان مأمور بر رزق و روزی است.
امامان و پیامبران
هیچ
کس نیست که مرگش فرا رسد، مگر آنکه پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و
ائمه معصومین (علیهم السلام) همگی (با بدنی مثالی) نزد او مجسم و حاضر می
شوند، به طوری که آنان را می بیند. اگر محتضر از مؤمنان باشد، وقت مشاهده
به آنان علاقه پیدا می کند و عشق می ورزد، و اگر از مؤمنان نباشد، هنگام
مشاهده ایشان، آنان را دشمن می دارد و به دیدار آنان علاقه ای ندارد.
دیدن امامان و پیامبران پس از مرگ
بهشت و درجات والای آن
انسان
مومن پس از مرگ بهشت و درجات والای آن را می بیند در حالی که به واسطه جدا
شدن از زن و زندگی، حسرت و اندوه فراوانی دارد ملک الموت به او بهشت را
نشان می دهد و می گوید:اینجا منزل تو است و نعمت پایدار، اموال، خانواده و
خویشاوندانت در اینجایند. هر کدام از خویشاوندان و خانواده ات صالح باشند،
در اینجا با تو خواهند بود. آیا راضی هستی به جای مال و ملک دنیا، این نعمت
ها را دریابی؟ می گوید:به خدا قسم مشتاقم و حاضرم.»
شیطان
در
برخی از روایات آمده است که هنگام مرگ شیطان با فرزندان و یاران خود بر
بالین انسان حاضر می شوند تا وی را وسوسه کنند و در دینش به شک اندازند و
او را به کفر بکشاند اما اگر محتضر از مؤمنان حقیقی باشد، شیطان نمی تواند
بر او غالب شود و دین و ایمانش را بگیرد.
وسوسه انسان توسط شیطان در هنگام مرگ
مال ، اولاد و اموال
مال
و اولاد و اعمال فرد از دیگر اموری که برای محتضر به صورت مثالیه خود مجسم
می گردد. در فرمایش امام علی آمده است که هنگامی که انسان متوجه مال خود
می شود ومی گوید:(ای مال)! به خدا سوگند من بر (جمع) تو حریص و (بر انفاق
تو) بخیل بودم (شب و روز خود را برای تحصیل و به دست آوردن تو صرف کردم و
چیزی از تو را از خود جدا نمی کردم)، پس چه سود و بهره ای از تو برای من
است؟ مال (در جواب) می گوید:کفن خود را از من برگیر (یعنی استفاده تو از من
در این حال فقط کفنی بیش نیست).
سپس متوجه فرزندان خود
می شود و می گوید:به خدا سوگند! من برای شما پدری مهربان و حامی و
نگهدرانده شما بودم، پس (در این حال) چه نفع و فایده ای از شما برای من
هست؟ می گویند ما تو را به قبر و گودالی که آرامگاه تو است، می رسانیم و در
آن پنهان می سازیم.
متوجه اعمال خود می شود و می گوید:به
خدا سوگند! من نسبت به (انجام) تو میل و رغبت نداشتم و تو بر من گران و
سنگین بودی، پس چه نفع و فایده ای از تو برای من هست؟ می گوید:من قرین و
همنشین تو هستم در قبر و روز رستاخیزت، تا زمانی که من و تو بر پروردگارت
عرضه شویم.
انسان هنگام جان دادن چه میبیند؟
فراز و نشیب های عمر
عالم برزخ و عالم دنیا با یکدیگر متفاوتند و هر حرکتی در دنیا نیازمند زمان است اما در عالم برزخ چنین نیست. عالم برزخ
مانند عالم رویا وخواب است ، زمانی که خواب می بینیم رویاها و صحنه هایی
را می بینیم که شاید گاهی روزها وقت لازم دارد تا دیده شود اما وقتی از
خواب بیدار می شویم ، می بینیم یک ساعت بیشتر در خواب نبوده ایم .
پس
انسان در یک ثانیه می تواند ملک الموت را ببیند و همچنین می تواند تمام
فراز و نشیب های 70 سال عمرش را آن لحظه ببیند .محتضر از فرازهای روحانی و
نورانیش شدیداً غرق لذت توصیف نشدنی می شود و از فرازهای ظلمانی و تاریکش
شدیداً ناراحت می شوداما این لذت و ناراحتی ممکن است یک ثانیه یا کمتر از
یک ثانیه باشد.
دیدن فراز و نشیب های عمر در یک ثانیه
شرایط کسی که سکته می کند
بین
کسانی که یک لحظه سکته می کنند و می میرند و کسانی که مدتی در حالت احتضار
و جان کندن هستند فرقی نمی کند. از نظر شرعی انسان زمانی می میرد که روح
از بدنش کاملاً جدا شده باشد یعنی متخصص بگوید مرده. بنابراین کسی که سکته
کرده اگر احتمال می دهید که نمرده او را نگه دارید دفن نکنید تا یقین کنید
که مرده است .مرگ زمانی اتفاق می افتد که روح انسان توسط فرشتگان الهی قبض
شده و دیگر برگشت هم ندارد.
ایام
فاطمیه امسال از چه تاریخی شروع و چه تاریخی تمام می شود؟ تاریخ دقیق
شهادت حضرت فاطمه (س) را با توجه به روایات مختلف بیان می کنند اما تاریخ
دقیق آن با تاریخ رحلت پیامبر (ص) مشخص می شود.
ایام فاطمیه امسال دهه اول و دوم در بهمن ماه و اسفند ماه قرار دارد.
ایام فاطمیه سال 97 چه روزهایی است؟
روز یکشنبه 30 دی 1397 = شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام ا… علیها (به روایتی)
[ 13 جمادی الاول 1440 هجری قمری و 20 ژانویه 2019 میلادی ]
روز شنبه 20 بهمن 1397 = شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام ا… علیها
[ 3 جمادی الثانی 1440 هجری قمری و 9 فوریه 2019 میلادی ]
تاریخ شروع ایام فاطمیه و تاریخ پایان ایام فاطمیه بدین ترتیب می باشد :
از 30 دی 1397 تا 20 بهمن 1397 مجموعاً 20 روز (به کل این زمان ایام فاطمیه می گویند).
لازم به ذکر است ایام فاطمیه امسال به طور کامل، در سال 1397 بوده و هیچ روزی از آن در سال 1398 یا نوروز 98 نمی باشد.
Fatemiyeh in 2018 will start on Sunday , the 20th of January and will continue for 20 days
درباره تاریخ شهادت حضرت زهرا (س) روایات مختلف و متضاد است. از چهل روز تا شش ماه بعد از رحلت پیامبر (ص).
میان علمای شیعه، دو تاریخ مشهور و مقبول است:یکی هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پیامبر (ص) و دیگری نود و پنج روز.
با
توجه به رحلت پیامبر اسلام (ص) در بیست و هشتم صفر، بنا به روایت هفتاد و
پنج روز، در مورخة سیزدهم تا پانزدهم جمادی الأوّل ، شهادت حضرت زهرا(س)
است و این ایام را فاطمیة اوّل می خوانند.
اما بنا به روایت نود و پنج روز، شهادت حضرت(س) در سوم تا پنجم جمادی الثانی است و این ایام را فاطمیة دوم می خوانند.
ایام
فاطمیه امسال از چه تاریخی شروع و چه تاریخی تمام می شود؟ تاریخ دقیق
شهادت حضرت فاطمه (س) را با توجه به روایات مختلف بیان می کنند اما تاریخ
دقیق آن با تاریخ رحلت پیامبر (ص) مشخص می شود.
ایام فاطمیه امسال دهه اول و دوم در بهمن ماه و اسفند ماه قرار دارد.
ایام فاطمیه سال 97 چه روزهایی است؟
روز یکشنبه 30 دی 1397 = شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام ا… علیها (به روایتی)
[ 13 جمادی الاول 1440 هجری قمری و 20 ژانویه 2019 میلادی ]
روز شنبه 20 بهمن 1397 = شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام ا… علیها
[ 3 جمادی الثانی 1440 هجری قمری و 9 فوریه 2019 میلادی ]
تاریخ شروع ایام فاطمیه و تاریخ پایان ایام فاطمیه بدین ترتیب می باشد :
از 30 دی 1397 تا 20 بهمن 1397 مجموعاً 20 روز (به کل این زمان ایام فاطمیه می گویند).
لازم به ذکر است ایام فاطمیه امسال به طور کامل، در سال 1397 بوده و هیچ روزی از آن در سال 1398 یا نوروز 98 نمی باشد.
Fatemiyeh in 2018 will start on Sunday , the 20th of January and will continue for 20 days
درباره تاریخ شهادت حضرت زهرا (س) روایات مختلف و متضاد است. از چهل روز تا شش ماه بعد از رحلت پیامبر (ص).
میان علمای شیعه، دو تاریخ مشهور و مقبول است:یکی هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پیامبر (ص) و دیگری نود و پنج روز.
با
توجه به رحلت پیامبر اسلام (ص) در بیست و هشتم صفر، بنا به روایت هفتاد و
پنج روز، در مورخة سیزدهم تا پانزدهم جمادی الأوّل ، شهادت حضرت زهرا(س)
است و این ایام را فاطمیة اوّل می خوانند.
اما بنا به روایت نود و پنج روز، شهادت حضرت(س) در سوم تا پنجم جمادی الثانی است و این ایام را فاطمیة دوم می خوانند.
ایام
فاطمیه جمعا 6 روز می باشد، 3 روز در ماه جمادی الاول و 3 روز در ماه
جمادی الثانی. بنابراین فاطمیه اول از 13 تا 15جمادی الاول است و فاطمیه
دوم از سوم تا پنجم جمادی الثانی می باشد. ظاهراً علت اینکه سه روز در هر
ماه بعنوان روز شهادت آن حضرت(س) معرفی شده است به این دلیل است که این
احتمال وجود دارد که ماههای قمری از رحلت پیامبر(ص) تا شهادت حضرت
زهرا(س)،29روز بوده باشند،حال آنکه درصورت کامل بودن ماههای قبل،روز شهادت
13جمادی الاول و یا سوم جمادی الثانی خواهد بود. چرا که طبق تقویم، حداکثر
سه ماه قمری 29 روزه و حداکثر 4 ماه قمری 30 روزه می توانند پشت سر هم قرار
گیرند.
ولی در عرف به دهه دوم جمادی الاول از دهم تا بیستم
جمادی الاول که بنابر قول 75روز، شهادت آن بانوی بزرگوار در آن واقع شده
است دهه فاطمیه اول و به دهه اول جمادی الثانی از اول تا دهم جمادی الثانی،
که طبق قول 95روز،شهادت حضرت زهرا(س) در آن واقع شده است،دهه فاطمیه دوم
گفته می شود.
چگونگی شهادت حضرت فاطمه و ماجرای آتش زدن خانه حضرت علی (ع) از سوالات بسیار مهمی است که در اذهان بسیاری از افراد نقش بسته است،آیا چنان که شیعیان میگویند به ساحت حضرت فاطمه زهرا (س) نیز جسارت کردند؟ و بر آن حضرت صدماتی وارد شد که منجر به شهادت او و فرزندش گردید یا خیر؟
نحوه شهادت حضرت فاطمه الزهرا از دیدگاه اهل سنت
برخی از دانشمندان اهل سنت برای حفظ موقعیت خلفا از بازگو کردن این قطعه از تاریخ خودداری نموده اند؛ از جمله ابن ابی الحدید در شرح خود می گوید:«جساراتی را که مربوط به فاطمه زهرا (س) نقل شده، در میان مسلمانان تنها شیعه آن را نقل کرده است.»
البته برخی از دانشمندان و مورخان اهل سنت، در این بخش، از بیان واقعیات تاریخی شانه خالی کرده اند؛
رویداد های تلخ، شرایط سخت بیماری و دوری از پدر بیش از پیش شرایط جسمی و وضعیت روحی حضرت زهرا (س) را دشوارتر می کرد، اما حضرت فاطمه (س) با اینکه روز به روز پیکرش آب می شد، هیچ شِکوه ای از بیماری نداشت.
در هنگام یورش حاکمان غاصب به خانه اش، حضرت زهرا (س) به گونه ای میان درب و دیوار آسیب دیدند که علاوه بر صدمه های سخت، جنین ایشان نیز سقط شد و تازیانه های بیشماری بر جان و روح او نشست. همه این رویدادهای تلخ و دردناک حضرت زهرا (س) را به بستر بیماری کشاند و به شهادت ایشان منجر شد.
حضرت امام حسن مجتبی (ع) در یک مجلس مناظره در حضور معاویه خطاب به مغیرة بن شعبه فرمود:«انت الذی ضربت فاطمة بنت رسولاللَّه صلی اللَّه علیه و آله حتی ادمیتها و القت ما فی بطنها...؛ تو مادرم را زده و مصدوم و مجروح ساختی، تا اینکه او بچه اش را سقط کرد...»
حضرت امام صادق (ع) با تصریح بیشتر در مورد علت بیماری و شهادت فاطمه (س) می فرمایند:«و کان سبب وفاتها ان قنفذا مولی الرجل لکزها بنعل السیف بامره فاسقطت محسنا، و مرضت من ذلک مرضا شدیدا؛ سبب شهادت فاطمه (س) این بود که قنفذ (غلام خلیفه دوم) با غلاف شمشیر او را زده و بچه اش را کشت و مادرم از این جهت به بستر بیماری افتاد.»
حضرت فاطمه (س)، به ام سلمه فرمود:برایم آبی آماده کن تا بدان غسل کنم، ام سلمه آب را آورد و او غسل کرد و جامه پاکی پوشید، دستور داد بسترش را در وسط اتاق بگستراند،به طرف راستش رو به قبله خوابید و دست راستش را زیر صورتش گذاشت.
همچنین در روایت دیگری آمده که:حضرت به اسماء فرمودند:آبی برایم آماده کن، بعد با آن غسل کرده و سپس فرمودند:جامه های جدیدم را به من بده، آنها را پوشیده و فرمودند:بقیه حنوط پدرم را از فلان جا برایم بیاور و زیر سرم بگذار و مرا تنها گذاشته و از اینجا بیرون برو، می خواهم با پروردگارم مناجات کنم.
اسماء می گوید:از اتفاق بیرون شدم و صدای مناجات آن حضرت را می شنیدم، آهسته به طوری که مرا نبیند وارد شدم دیدم دست به سوی آسمان دراز کرده و می گوید:پروردگارا به حق محمد مصطفی و اشتیاقی که به دیدار من داشت، و به شوهرم علی مرتضی و اندوهش بر من و به حسن مجتبی و گریه اش بر من و به حسین شهید و پژمردگی و حسرتش بر من و به دخترانم که پاره تن فاطمه می باشند و غم و اندوهی که بر من دارند، از می خواهم که بر گناهکاران امت محمد ترحم فرمائی و آنان را بیامرزی و به بهشت وارد کنی که تو بزرگوارترین سؤال شوندگان و مهربانترین مهربانانی.
حضرت (س) ادامه داد و گفت:قدری مرا به خود واگذار و بعد مرا بخوان، اگر پاسخ تو را دادم که بسیار خوب و اگر جوابی ندادم بدان که من به سوی پدر خود، (یا پروردگارم) رفتم.
اسماء لحظه های حضرت (س) را به حال خود واگذاشت و بعد صدا زد و جوابی نشنید، صدا زد ای دختر محمد مصطفی، ای دختر گرامی ترین کسی که زنان حمل او را عهده دار شدند، ای دختر بهترین کسی که بر ریگهای زمین پای گذارده، ای دختر کسی که به پروردگارش به فاصله دو تیر کمان و یا کمتر نزدیک شد، اما جوابی نیامد چون جامه را از روی صورت حضرت برداشت، مشاهده کرد از دنیا رخت بر بسته است، خود را به روی حضرت انداخت و در حالی که ایشان را می بوسید، گفت:فاطمه آن هنگام که نزد پدرت رسول خدا رفتی سلام اسماء بنت عمیس را به آن حضرت برسان، آنگاه گریبان چاک زده و از خانه بیرون آمد، حسنین به او رسیده و گفتند:اسماء مادر ما کجا است؟ وی ساکت شد و جوابی نداد، آنان وارد اتاق شده دیدند حضرت دراز کشیده حسین علیهالسلام حضرت را تکان داد دید از دنیا رفته است، فرمود:ای برادر خداوند تو را در مصیبت مادر پاداش دهد.
امام حسن مجتبی (ع) خود را روی مادر انداخته و گاهی می بوسید و می گفت:ای مادر با من سخن بگو پیش از آن که روح از بدنم جدا شود، و حسین جلو آمده و پاهای حضرت را می بوسید و می گفت:ای مادر من پسرت حسینم، پیش از آنکه قلبم منفجر شود و بمیرم با من صحبت کن.
اسماء به آنها گفت:ای فرزندان رسول خدا بروید نزد پدرتان علی علیهالسلام او را از مرگ مادرتان خبردار کنید، آن دو از منزل بیرون رفته و صدا می زدند:یا محمداه یا احمداه، امروز که مادرمان از دنیا رفت رحلت تو تجدید شد، بعد به مسجد رفته و علی علیهالسلام را خبردار کردند حضرت با شنیدن خبر شهادت فاطمه علیهاالسلام از هوش رفت و با پاشیدن آب بر او به هوش آمد و چنین گفت:ای دختر حضرت محمد به چه کسی تسلیت بگوئیم، من همیشه به وسیله تو دلداری داده می شدم، بعد از تو چه کسی موجب دلداری و تسلیت من خواهد شد.
چگونگی شهادت حضرت فاطمه به نقل از خلیفه دوم
خلاصه ماجرا همان است که در نامه خود عمر به معاویه آمده است. در بخشی از آن چنین مینویسد:
«...وقتی درب خانه را آتش زدم (آن گاه داخل خانه شدم) ولی فاطمه درب خانه را حجاب خود قرار داد و مانع از دخول من و اصحابم شد. با تازیانه آن چنان بر بازوی او زدم که مانند دملج (بازوبند) اثر آن بر بازوی او ماند؛ آن گاه صدای ناله او بلند شد؛ چنان که نزدیک بود به حال او رقت کنم و دلم نرم شود؛ ولی به یاد کشتههای بدر و اُحد که به دست علی کشته شده بودند... افتادم، آتش غضبم افروختهتر شد و چنان لگدی بر درب زدم که از صدمه آن جنین او (به نام محسن) سقط شد. «فَعِنْدَ ذلک صَرَخَتْ فاطِمَةُ صَرْخةً... فَقالَتْ یا اَبَتاهُ یا رَسُولَ اللهِ هکَذا کانَ یُفْعَلَ بِحَبیبَتِکَ وَ اِبْنَتِکَ...»؛ «در این هنگام، فاطمه چنان ناله زد، پس فریاد زد:ای پدر بزرگوار! ای رسول خدا! این چنین با عزیز دلت و دخترت رفتار کردند.» سپس فریاد کشید:فضه به فریادم برس که فرزندم را کشتند. سپس به دیوار تکیه داد و من او را به کنار زده، داخل خانه شدم. فاطمه در آن حال میخواست مانع (بردن علی) شود، من از روی روسری چنان سیلی به صورت او زدم که گوشواره از گوشش به زمین افتاد...»
حضرت فاطمه(س) نخستین شهید راه ولایت است
فاطمه(س) با اینکه زن است، مظهر ولایتمداری و ایثارگری است
* اشاره داشتید که برگزاری مراسم ایام فاطمیه و روزهایی که مردم در شهادت دردانه پیامبر اعظم(ص) به سوگ می نشینند، شاید سری از اسرار باشد تا یاد و نام بی بی دو عالم علیها السلام همواره زنده نگه داشته شود. چرا علما همواره در تکریم و بزرگداشت سالروز شهادت حضرت فاطمه(س) تاکید دارند و آن را جزو شعائر اسلامی می دانند؟
- حضرت زهرا سلام الله علیها مقامی آنچنان رفیع دارد، به طوری که تنها کسی است که رسول خدا(ص) و سرآمد خلقت، در عمر مبارک شان دست ایشان را بوسیده و آن حضرت(س) را می بوئیدند و می فرمود:«من از فاطمه بوی بهشت را استشمام می کنم»، همین طور پیغمبر(ص) در برابر او به قامت بر می خواست و به استقبال او جلو می رفت و صبر نمی کرد که حضرت زهرا(س) به او برسد، خود به سوی او می رفت، این حرکت از پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم راجع به هیچ کس نداریم، نه از باب اینکه ایشان فرزند پیغمبر(ص) بود و یا یک عاطفه پدری به فرزند داشته باشد، خیر! پیغمبر فرزندان دیگری هم داشت، راجع به هیچ کدام از آنها چنین نکرده بود، این به سبب مقام عظیم حضرت صدیقه کبری (س) است.
حتی علمای شیعه اختلاف دارند که مقام آن حضرت(س) برتر است یا مقام امیر المومنین(ع) و برخی معتقدند که فقط بعد «ولایت» امیر المومنان علیه السلام از ایشان برتری دارد؛ یعنی چون امیر المومنین(ع) ولی خدا، پس از پیغمبر(ص) بر خلایق است، از این جهت به حضرت زهرا(ع) ولایت دارد و فقط برتری از این باب است، لذا شخصیت بسیار بزرگواری است که از همه ائمه مقامش بالاتر و ام الائمه و اولین شهید راه ولایت است، باید گفت در حضرت زهرا(س) یک ویژگی خاص وجود دارد که آن حضرت را به تمام معصومین و تمام شخصیت های عظیم الشأن بی نظیر کرده است و آن با وجود اینکه آن حضرت (س)، زن هست و از زنان تکالیفی همچون مردان خاسته نشده است، اما مظهر ایثار و ولایت مداری .
از دیدگاه حضرت زهرا (س) بهترین زنان کسانی هستند که مردان نامحرم آنها را نبینند و او نیز مردان نامحرم را نبیند -که این دیدگاه پیغمبر هم هست- یک چنین جایگاهی یک زن مسلمان دارد که برترین آنها خود حضرت فاطمه سلام الله علیهاست، اما در آنجایی که پای دفاع از ولایت به پیش می آید، در جمع نامحرمان نامرد که با بی تفاوتی نظاره گر غصب خلافت و کنار زدن ولی خدا بودند، آن چنان خطابه ای را در دفاع از ولایت بیان می کند که تاریخ را متحیر کرده است، لذا از این جهت آن بزرگوار مظهر ولایتمداری و ایثارگری است و آن هم به عنوان نخستین کس در این عرصه وارد شد و از جان مبارک خود هم مایه گذاشت، یک ویژگی استثنایی دارد که باید شهامت آن حضرت و علل شهادت آن حضرت به خوبی دریابیم و بزرگ بداریم و با الگوگیری از الگوی بی نظیر بشریت، بتوانیم به سیره آن حضرت(س) عمل کنیم.
_250x188_pics/%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%85-%D9%81%D8%A7%D8%B7%D9%85%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%A7%D9%84.jpg)
_pics/%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%85-%D9%81%D8%A7%D8%B7%D9%85%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%A7%D9%84.jpg "تاریخ دقیق ایام فاطمیه امسال")
